Ses kaydı
Adım Enver. 17 yaşındayım. Üç ablam ve annem babamla birlikte İngiltere’de yaşıyorum. Ablalarımın ikisi üniversitede, en büyüğü de evli.
İlkokulun son sınıfında bana Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu teşhisi kondu. O zamana kadar okulda çok yaramazlık yapıp dalga geçen bir öğrenciydim. Öğretmenlerim bende Dikkat Eksikliği olduğunu öğrenince hayatım değişti. Anladılar ki ben isteyerek yaramazlık yapmıyordum; bu elimde değildi çünkü. Annemle babam da rahatladılar ama tabii ne yapacaklarını da bilemediler. Annem hala odamı toplamadığım için başımın etini yiyor.
Orta okula geçince epey zorlandım çünkü ilkokulda çok şey kaçırmıştım. Yine de öğretmenlerim çok iyiydi ve derslerimi kontrol altına alabilmem konusunda bana yardımcı oldular. Ancak derste sürekli konsantre olamamam nedeniyle, hele ders sıkıcıysa, zaman zaman başım derde giriyordu.
Şimdi lisedeyim ve keyfim yerinde. Bize yetişkin muamelesi yapılıyor. Öğretmenim de, kendi çocuğunda Dikkat Eksikliği olması nedeniyle beni çok iyi anlıyor. Bana laptopumda MS Outlook kullanarak ajandamı tutmayı öğretti. Bu sayede daha iyi organize olabiliyorum. Cep telefonumdan da yararlanıyorum ve bu sayede ne zaman nerde olmam gerektiğini hatırlıyor ve hiçbiryere geç kalmıyorum.
Amcam bilgisayar tamiri yapıyor. Okula giderken bir yandan da yarı-zamanlı onun işinde çalışıyorum. Telefonlara yanıt veriyorum ve tamire getirilen parçaların teslimatını falan organize ediyorum. Dükkana gittiğim zaman, amcam bana yapılacak işlerin bir listesini veriyor ve hangilerinin önce yapılacağını söylüyor. Bu çok faydalı oluyor. Amcamla iyi anlaşıyoruz ve işi çok severek yapıyorum.
Okulu bitirince bilgisayar işinde çalışmak istiyorum. Dikkat Eksikliğim hiç bitmeyecek, biliyorum. Fakat amcamın işinde çalıştığım için düzgün çalışabildiğimi başkalarına kanıtlayabileceğimi biliyorum.
Ses kaydını dinlemek için tıklayınız:
UK/09/LLP-LdV/TOI-163_285
